بیانیه پیرامون وضعیت سیاست زدایی و مدیریت فضای فرهنگی دانشگاه

خدا لعنت کند آن دست‌هایی را که تلاش کرده‌اند و می‌کنند که قشر جوان و دانشگاه ما را غیر سیاسی کنند.

• چرخه فراموشی و عبرت نگرفتن از تجربه، از سرگیری عوامل رخ دادن آن و تکرار مجدد تجربه به امری عادی در کشور ما و به تبع در دانشگاه سمنان تبدیل شده است. ترس و محافظه‌کاری حجابی است که بر چشم برخی از مسئولان دانشگاه کشیده شده است.
• ژست آزادی و آزادی بیان فقط در زمان التهاب و از روی ناچاری نمی‌تواند روح پرسشگر دانشجو را آرام کند.
• چگونه مدعی انقلابی‌گری هستید که حتی از شکل گرفتن بحث سیاسی حول یکی از والاترین رکن های انقلاب اسلامی یعنی عدالت و مصلحت، واهمه دارید؟ آن هم نه در یک فضای پرشورِ بحث و جدل دانشجویی، بلکه در یک فصای آرام و فرهنگی هنری!
• آیا به دانشجویان گفته‌اید که درحالی که آسیب‌های اجتماعی و ناهنجاری‌های اخلاقی در دانشگاه بی‌داد می‌کند، مسئولین مربوطه نگران سیاسی شدن فضای دانشگاه با یک اکران دانشجویی شده‌اند؟
  هرچند که این امر برای دانشگاهی که درج پوستر و لوگوی خود در گزارشات و بازی با اعداد و رتبه‌های پوچ اهمیت بیشتری نسبت به محتوا و اثرگذاری برنامه‌ها دارد چندان غیر طبیعی نیست.
  به دانشجویان گفته‌اید که معتقدید دانشجویان شعور و قدرت تحلیل یک فیلم ساده را ندارند؟!
  با چه قدرت تحلیل و منطقی به این نتیجه رسیدید که دانشجویانی که می‌خواهند زمان خود را به فرهنگی‌ترین حالت ممکن در این شهر سپری کنند التهاب آفرینی خواهند کرد؟
• انفعال دانشجویان به خواست هیچکس به سرانجام نمی‌رسد.
  دانشگاه مزرعه پرورش سیب‌زمینی یا کارخانه ساخت انسان‌های تک‌بعدی نیست. پس شما چه تفاوتی با غربی‌هایی دارید که صبح و شب به آنها انتقاد می‌کنید؟
• منفعل کردن دانشجو و ترس از پویایی فضای سیاسی در دانشگاه بیراهه‌ای است که هیچگاه صندلی کسی در دانشگاه را تضمین نمی‌کند.
  خوردن حرف و فریاد حدی دارد. همین که به محض اینکه فرصتی پیدا می‌شود بر سر مسئولین دانشگاه فریاد می‌کشند گواه بزرگی است که فضای گفتگو و صحبت کردن در دانشگاه ما وجود ندارد. گفتگوهای محدود به پستوهای دانشگاه راهگشا نبوده و نیست. توقع گفتگوی آکادمیک از کسی که پر از فریاد است ساده لوحی است.
  شجاعت یکی از حداقلیات پذیرفتن مسئولیت و مدیریت است. چطور وقتی توان مدیریت فضا را ندارید مسئولیت دانشگاهی را برعهده گرفتید که میزبان اعتراضات #ززآ بوده است؟
  چرا ترس و ضعف خود را پشت عبارت “توصیه‌های نهادهای خارج از دانشگاه” پنهان می‌کنید؟
  کدام نهادهای خارج از دانشگاه؟ چه کسانی بیرون از اینجا می‌خواهند بال های پرواز روح دانشجو را قیچی کنند؟
  نکند آنها از بزرگان انقلاب هم بیشتر می‌فهمند؟!
  در آخر توصیه ای از دانشجو به مسئولان محافظه‌کار؛ هرگاه از کاری ترسیدید خود را درون آن کار بیاندازید زیرا ترس، بزرگتر از خود آن کار است.
• ناگفته نماند در میان خیل محافظه‌کاران، اساتید و کارکنان پرتلاشی هستند که شبانه روز ذهن و فکرشان را برای دانشجو و دانشگاه بی‌منت خرج می‌کنند. هرچند که عمدتاً دست و پایشان را محافظه‌کاری بسته است. انشالله خداوند به هر استاد، کارمند و مدیری که برحسب وظیفه در دانشگاه، رشد و پیشرفت علم و فرهنگ دانشگاه را به منافع شخصی و صندلی خود ترجیح می‌دهد عزت روز افزون بدهد.

والسلام علی من اتبع الهدی